Mijn simpele en soms wat wazige brein kan die universitaire kost niet aan en in het begin twijfelde ik aan mijn capaciteiten om zoiets te te kunnen geven.

Tot het moment dat ik voor de groep sta en dan blijkt dat het zo simpel is dat ik het zelf niet kan geloven. Een beetje spelen, wat eye-openers... zelf laten doen en hup het is voor elkaar. Wat verbijsterd verzamel ik de overgebleven papieren en doe ze terug in mijn tas, zet nog wat stoelen recht en doe het licht uit. Dan is het tijd voor koffie.

Zo werkt het ook vaak in het leven. We maken er een hoop toestanden van, denken de dingen heel ingewikkeld, het wordt een enorme brei in ons hoofd en achteraf blijkt: 'Was dat het nou? Het had zo simpel kunnen zijn, wat heb ik er een bombarie van gemaakt.'

© Nationale Onderwijsgids / Marja Ruijterman