Jolanda Mulder

Onlangs pakte ik de rugzak van mijn kind van 11-bijna-12 om er een flesje uit te halen, om deze opnieuw te kunnen vullen voor een nieuwe schooldag. 'Tjonge, wat is die rugzak zwaar', bedacht ik me, 'wat zit er toch allemaal in', en ik graaide met mijn hand in zijn tas om er het één en ander uit te pakken. Niet handig. Mijn hand had iets glibberigs te pakken en mijn gezicht vertrok zich vol afschuw. Het zal toch niet, nee, of ja, jakkes, een rotte appel dus, inderdaad.

Door Jolanda Mulder

En zo vond ik er nog vier, de één in meer vergane staat dan de ander. En plakkerige papiertjes. O,  ik had een oproep tot medewerking gemist, en de informatie over het schoolkamp, en het briefje-retour was uiteindelijk dus niet retour gegaan, maar onderweg blijven plakken. Daarnaast een sportschoen, een t-shirt, voetbalplaatjes in een zakje, een half leeg en half dubbel gevouwen rolletje mentos, een lege zak snoep (?) en de lader van zijn fototoestel die al een half jaar kwijt was... Dit alles verpakt in een zwart-witte tas, met een skateboarder met radio op zijn schouder, puntige graffiti op de muren achter hem. 

Zie je de tas voor je? En mijn kind? Jongen of meisje? Hobby's? Aard? Je hebt al veel informatie te pakken door mijn beschrijving van, inderdaad, Zijn tas.
 
Soms vraag ik teams hun schooltas mee te nemen naar een training (expressie/interactie/uitbreiding rolrepertoire). Op het podium komen alle tassen op een hoop.
Eén voor één stapt dan iemand naar voren, kiest een tas, en vertelt een verhaal op basis van wat hij ziet. In eerste instantie alleen door de buitenkant te bekijken en bevoelen: Wat voor materiaal, welke kleur, hoe licht/zwaar, groot/klein, welke details? Dit alles is uitgangspunt voor verder filosoferen en fantaseren over huis, tuin, auto, kleding, eigenschappen van de persoon, het liefst compleet met wat (uiteraard verzonnen) anekdotes. Tot slot geeft hij de tas aan iemand bij wij hij de tas vindt passen. Deze pakt een volgende tas, tot alle tassen een eigenaar hebben. Wie heeft zijn eigen tas?
 
Over het algemeen is dit een hilarische, verrassende, soms wellicht wat confronterende opdracht, die een nieuwe blik werpt op mensen die je al jaren kent. 
 
Aandachtspunt: Mag een ander ook een blik IN de tas werpen? Stel je je eigen tas even voor. Mag dat? Mag een ander de meer verborgen binnenkant bekijken? En er over filosoferen, fantaseren? Oei, dat komt misschien wel erg dichtbij. Dit vraagt uiteraard om toestemming van de eigenaar, en ligt ook aan het gekozen moment binnen de training (start of halverwege). Na afloop van het Schooltas Lezen kan de eigenaar vertellen wat wel, of juist niet klopt. En wat zijn wens is, m.b.t. zijn schooltas voor het nieuwe jaar.   Bijv. Ik zou graag wat meer kleur, wat minder zwaar, wat meer details, wat opgeruimder, …  Hier is een prachtige leervraag aan te koppelen.
 
Ik hield mijn zoon zijn (ai, zonder zijn toestemming geopende) tas voor en hij zei: 'Ja nou! Ik vergeet dat steeds. Denk je dat ik dat expres doe of zo! Volgend jaar ga ik dat anders doen, met mijn nieuwe tas, op de nieuwe school. In ieder geval neem ik geen appels meer mee!'. 
 
Ik ben benieuwd! 
 
© Nationale Onderwijsgids